Pogorzelica - po naszemu

Nadszedł czas na wieści z Pogorzelicy. 

Nad naszym morzem byłam całe wieki temu i sama byłam ciekawa jakie będą moje wrażenia. Pamiętałam, że kiedyś kiedyś, dawno dawno temu było chłodno, wiało i padało. 

I to się nie zmieniło, ale też nie przypuszczałam, że morze może się zmienić. Ale, oczekując już trochę mniej atrakcji wieczornych niż przed laty :), a więcej dziennych, dostrzegłam urok tego miejsca.

Naprawdę miałam co robić i przy okazji czułam się bezpiecznie i swojsko.  Dopiero teraz zdałam sobie sprawę, że za granicą pozostaję czasami w stanie "czuwania", bo jednak bądź co bądź nie jestem u siebie. Tu było inaczej, znam wszystko doskonale, więc lekko migającą lampkę mogłam na czas jakiś wyłączyć. Moi sąsiedzi również  wyłączyli i stracili rower. Ale jednak to też jest swojskie. Mamy słabość chyba zwłaszcza do rowerów.

Dużej, duuużej atrakcji dostarczali mi kochani siostrzeńcy :), przy których nie da się nudzić. Zosia jeździ konno już od paru lat, a Janek upodobał sobie windsurfing, więc miałam okazję trochę poobserwować ich w akcji. 

Rozrywką stałą, bardzo przyjemną jest mini hokej (na stole). Niesamowita sprawa, chcesz czy nie chcesz na pewno się wciągniesz. Na stoły można się natknąć wszędzie, również w okolicznych miejscowościach, więc zdaje się, że nasz nadmorski sport – i bardzo dobrze. Plus rowery i quady do wypożyczenia na miejscu.

Pogorzelica jest odnowiona, odświeżona i mniej komercyjna niż Niechorze i Rewal. Chociaż ceny są potwornie wysokie (czasami dwukrotnie wyższe niż w Warszawie) to można sobie łatwo z tym poradzić wybierając Biedronkę zamiast sklepiku na miejscu. 

Czas płynie wolno, myśli spokojne, oddech głęboki. Całkiem fajne jest to nasze polskie morze. 

I wejście na plażę.

Pierwszego i drugiego dnia było bardzo wietrznie. I dzięki temu udało nam się zobaczyć wysokie jak na nasze morze fale.

Potem było już trochę spokojniej.

W ciągu dnia czasami chodziliśmy na pyszne słodkości do "Świata lodów" w Niechorzu. Droga  bardzo przyjemna.

W samej Pogorzelicy jest stadnina koni. Konne wyprawy nad morze wczesnym rankiem są bardzo kusząco. 

I gwiazda – Zosia na koniu.

Najpiękniejszy i nasz ulubiony – Celcjusz. 

Twórczość własna – po kolei Pusia, smok i żółw.

Zachód słońca niezmiennie wygląda przecudnie.

Niezmiennie również można kupić wszystko tego, czego później nie będziesz potrzebował :). 

Wrócę jeszcze do wspomnień  z Pogorzelicy i powiem Wam  co ciekawego widzieliśmy w Rewalu i jakie cudo kryje Trzęsacz.

Dzięki!